هر از گاهی سراغم رو میگیره و حال و احوالی می پرسه (بدون اینکه کار خاصی داشته باشه)
امروز هم حالم رو پرسید. گفتم خوبم تو چطوری؟
گفت هی میگذره.
گفتم برات آرزو دارم که همیشه به بهترین حال برات بگذره.
گفت چهارتا از قسط وامم عقب افتاده. چطور بهترین حال باشه؟
خیلی جا خوردم. چهارتا واقعا زیاده. گفتم خدا خیلی ثروتمند هست. ازش بخواه، کمکت میکنه.
جوابی داد که دوست ندارم تکرار کنم. اما معلومه با اینکه از روز اول توکلی به خدا نداشته اما الان از خدا طلبکاره و همه خرابی ها رو تقصیر خدا میدونه.
البته آدمها معمولا کمتر خودشون رو مقصر می بینند و همیشه تقصیرها رو گردن یکی دیگه میندازند. حالا این یه نفر هم انداخته گردن خدا....
